DEGASTEN
STUDIO’s
2021-2022











Onderzoek: DE STAAT VAN HET JONGERENTHEATER

Tekst 1

Er is geen reden om te haasten

Drie keer per dag naar de wolken kijken

Blijven kijken naar boven en rustig blijven ademen

Wij zullen de sterren zijn, glinsterend en stil

Maar wij willen spreken, supernova’s van blinkend licht

Wij willen niet meer stil zijn, achter in een hoekje staan. Maar midden in de spotlight staan

Met rillende gezichtstrekjes van zenuwen

zullen we doorgaan waar we niet waren gebleven

Het hoeft niet logisch, causaal en begrijpelijk te zijn

Ons theater gaat over beleving en verwondering

In een toverland zal je verwonderd zijn en wellicht betoverd. Maar bij ons gebeurt dat magischer

Bij ons is het echt, wij vertellen de waarheden die je bent. Vergeten de enige waarheid. Het zoeken en niets weten.

Het blijven zoeken en er in verdwalen.

Om vervolgens jezelf weer wakker te knijpen.

Goedemorgen beste bezoeker, medemens, Nederland, wereld Lekker geslapen? Koffie of thee? Blijf lekker zitten.

Voel je je op je gemak. Of wees in de waar.

Wij willen verwarren. Onze verwarring is een deken voor jou.

Die deken staat voor willen, maar niet kunnen begrijpen. Het dekentje heeft de naam:

Het heet wolkje, het is zacht en koel. Het is onvoorstelbaar en vol fantasie. Vertel mij maar wat je ziet

In geuren en kleuren

Elk detail wil ik door mijn lichaam voelen stromen

Tekst 4

De opluchting van de open lucht

Theater kan zich overal tonen

Theater betekent ‘ laten zien’, laat dat zien.

Laten zien wat je voelt, laten zien waar je mee kampt

De toeschouwer die het ziet, met de vrije keuze wat die vindt

Jij beslist wat je opvangt uit onze opvoeringen

Jij bepaalt hoe je de vrijheid opvat

Is voor een ieder anders

Gelukkig zijn we allemaal anders

Stel je voor, allemaal hetzelfde missen, tegen dezelfde dingen zijn, maar niemand hebben om tegen te vechten

‘Tegen’ gaan we vervangen door ‘met’

Met elkaar strijden. Ons theater als strijdtoneel

En geen Griekse strijd die al een miljoen keer is verteld

Maar de strijd van de jeugd nu

Staakt sterk.

Wij strijden voor erkenning van onszelf

Wij weten wat wij willen en waar wij zullen staan. Kun jij dat aan?

Sta jij ervoor open?

Om het avontuur samen aan te gaan?

Samen beamen hoe het is om alleen te staan

Wil je mijn hand vasthouden?

Wil je mij omhelzen. Mij strelen. Ik zal hetzelfde voor jou doen.

Wij gaan iets voor jou doen. Let us ‘ in’ please.

Once we are in our minds will be in peace

We haven’t really been able to give you a little tease

So start taking bites, eat the love we want to give you

Put your tongue on self reflection and lick it clean.

A

Hoe moet ik me voelen? Hoe moet ik me uiten?

Ik dacht dat het moest om te moeten

Nu ik weet dat niets moet, kan ik me beter uiten

Zonder (de) ogen, zonder (de) mond.

Mijn ziel vliegt

Met onbekende woorden en nieuwe tanden spreken. Zodat jij mij echt hoort

Je hoeft me niet te begrijpen, maar luister eens een keer

Theater is luisteren naar de ander en het andere Het is niet nodig om te begrijpen. Grijp maar.

Vraag even: Waar is God?

Begrijp je? Voel je?

God in alle vormen maakt. God is een maker.

Is het dan niet logisch dat het voelen van God in de kunst zit?

De kunst draagt daaraan bij

Maar ook aan het geloven in geen God, of….

Theater heeft iets goddelijks

Elke voorstelling is weer een ander scheppingsverhaal. Elke situatie is een startpunt

Elke startpunt is een nieuwe opluchting

Het is een opluchting

Omdat het nieuwe ons meer tijd geeft om samen te zijn Dat geeft ons meer zekerheid voor de toekomst

In het bijzonder de zekerheid dat er geen zekerheid bestaat. Zekerheden zijn beweeglijk

Verandering is de enige waarheid

Neem het waar, open je ogen en zie

De realiteit ken je toch niet

Leer hem dan kennen

Misschien?

Monoloog 1

Mijn stem, en de stem van anderen.

Mijn vrienden.

Mijn zussen en (mijn) broers.

Deze generatie die door deze wereld aan het rennen is We zoeken een vrije plek om de stem te uiten

Om de lichamen te bewegen

So we will let you know

We zijn niet helemaal tevreden met de wereld

Die een andere generatie voor ons heeft achtergelaten We zijn woedend

Wij zoeken (nu) manieren om deze wereld beter te maken Theater is een startpunt voor ons

Waarom zijn de deuren van de theaters zo zwaar te openen? Waarom is theater niet toegankelijk voor iedereen die iets wil zeggen? Iets zeggen niet via jou

Maar met mijn eigen stem

(…) Er is (nu) noodzaak gezien de vele problematische situaties Om het daarover te hebben

Geef ons de kans om het op onze eigen manier te vertellen. Geef ons ruimte

Vrijheid

We hebben theater nodig zonder angst.

D

Theater is grenzeloos

Denk vrij

Beweeg vrij door de grenzen die gecreëerd zijn

Stap van het wetende naar iets nieuws

Het moet eng zijn, dat is het altijd

Maar eng hoeft niet gevaarlijk te betekenen

Eng staat ook voor angsten overwinnen

Laten we samen risico’s nemen

Waar het donker is, is ook ergens licht

Stil staan

Kijk rond me heen

Ik geloof dat er iets zal uitkomen

Er zal iets ontstaan uit de alchemie van ons samenzijn De ogen van het publiek maken van mij glanzend lood goud

Als ik mijn ook nu richt op het huidig theaterpubliek Is dat meestal doodstil of oud

Het gemiddelde leeftijd in de zaal lijkt wel 170 te zijn De oude verhalen daarentegen zijn springlevend

De nieuwe verhalen worden nu geleefd

Beleef het even

We zoeken naar een nieuwe realiteit, naar echtheid We nemen een meer liefhebbende realiteit

En vormen dat tot iets dat matched met de jongeren van deze tijd. Elke generatie heeft zijn eigen Shakespeare

Jeugd is iets universeels, net als haar verhalen

Mijn verhaal is nog niet klaar

Kom naar het theater om de rest ook te horen

Vergeet je de wereld

En open je oren

C

Wanneer zijn we als mens echt met elkaar verbonden?

Als jouw brein mijn hart raakt

Bloot en nat en open

Als wij in het donker van een theaterzaal huilen Zonder elkaar te zien

Dan hoeven we elkaar helemaal niet te zien

Zo lopen we elkaar niet in de weg maar voelen we elkaar

Ik ben er omdat jij er bent

Zonder jou ben ik er niet en kan mijn theater er niet zijn

Maar wie ben je?

Hoe zullen we samen komen in het theater?

Ik wil jou in het theater met mij zien

Ergens en nergens

Op een voetbalveld, op de Dam of een steegje in Zuid-Oost. Waar dan ook, ik moet, het is het enige wat mij troost

Het theater is the place to be

Ik laat me niet weigeren, ik hoor er te zijn.

Ik vecht voor mijn bestaan

Ik zal niet ophouden

Ik vecht voor blijdschap en vervulling

I demand your gaze

I demand my respect

I demand equality and not to be threatened.

Ik ben een insect.

Omdat we gelijk zijn, hoeven we geen gelijk te krijgen

Laten we juist het ongelijk koesteren als bron van inspiratie en verbinding

Verbonden op de juiste manier.

Niemand staat hoger dan anderen

Iedereen is een ander onder de theaterlichten

Dat is wat wij willen laten zien

Voor iedereen te bezichtigen

Bij ons is iedereen welkom

We doen het samen

Iedereen is uitgenodigd

Kom dan ook

Tekst 3

Ik wil jouw aandacht. Heb mij lief, lief theater

Lieve zij, hij, die, jij, wij, hen

Omarm elkaar, heb elkaar lief

Wees de zachte matras tijdens onze diepe slaap

Vind de lichtheid in de harde realiteit

Laten we spelen, veel meer spelen, zonder doel

Door met elkaar te spelen, vinden we elkaar

Maar wanneer hebben we elkaar dan echt gevonden?

Met een eigen staat komen we in ieder geval een stap dichterbij

Het jeugdtheater is meer dan het heden waard

Wat nieuwe subsidies zijn altijd welkom, speciaal voor jouw vermaak

Dan kan jij achterover zitten

Lachen, huilen, herkennen, bewust, vermaakt en verrast worden.

Hier worden we ons zijn

Wie je dan bent, of was, of wordt, maakt niets uit

In het theater kan je alles worden: insect of inquisitor

Transformatie, transitie, reizen en veranderen in je fantasie

Fantaseren is vanuit je eigen. Transformeer door het reizen in je eigen fantasie Verander de wereld door de kracht van jouw persoonlijke magie. De magie van de zintuigen. Proef, luister, zie en bevraag jouw realiteit

Sluit ze niet, maar zet ze wagenwijd open

En neem alles tot je, je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar sta er wel voor open.

Open voor alles behalve gesloten deur

Zet ‘m op een kier

Enkel gesloten deuren maken bang. Enkel muren zonder deuren maken bang. Daarom  willen wij theater dat muren afbreekt en deuren openbreekt. Doe je mee? Kom naar  binnen.

Monoloog 2



Geef jongeren een pen en ze schrijven een verhaal.

Geef jongeren een theaterzaal en ze vertellen je een verhaal.

En niet zomaar een verhaal, een ongehoord verhaal.

De talenten die we hebben gekregen zeggen helemaal niets.

Het gaat over de mogelijkheden die we krijgen om deze te ontwikkelen Om deze te exploiteren, om deze te laten zien.

We blijven ontwikkelen en blijven groeien als mens.

Leer je jezelf iets beter kennen door te improviseren vanuit je eigen impuls Dan door wiskunde te leren begrijpen?

Wiskunde moeten we al vanaf onze 12e leren begrijpen.

Maar de oude en nieuwe theatervoorstellingen niet?

Theater leert ons de mens te begrijpen.

Tenminste, begrijpen op je eigen manier.

Ik wil begrijpen.

Ik wil proberen te begrijpen.

Ik wil proberen te begrijpen waarom theater niet wordt aangemoedigd bij jongeren. In plaats van wiskunde.

Moedig me aan.

Ik moedig jou aan.

Moedig moet je zijn.

Tekst 5

Ik wil meer wij, samen.

Niet alleen, maar oor voor de ander

Hetzelfde horen terwijl we andere klanken maken

Ik mis ons geluid

Veel jongeren kunnen veel geluid maken

Luister dan ook. Een groot geluid. Oneindig veel samen.

Ik vraag me altijd af, maken sterren wel geluid?

En hoe zou dat dan klinken?

Het zou klinken als tropische vogels en kerkbellen

Het zou klinken als een koor van onze vrije stemmen

Het zal niet in één keer zuiver zijn

Maar langzaam klimmen wij die toonladder op

Do, re, mi, misschien, misschien krijgen we spierpijn

Fa, so, la, laten we het op z’n minst proberen

Theater is de kunst van het proberen. Again and again.

Theater is onze taal, ons middel om te spreken, om te leren spreken in duizend talen

Laten we zeggen in duizend en één talen

De taal van de jongeren is een eigen genre

Wij spreken met hart en ziel en hoofd.

Zeg me dat je mij gelooft

Onze nieuwe globale cultuur leent ons vuur

Het kleine vlammetje dat ontstond in mij

Is gaan branden, zo hard en warm, zoals je je openhaard wil hebben op een koude  winteravond

Met tranen bij all you need is love onder de armen van je geliefde maar waar is de liefde?

Liefde is omhelzen, loslaten. Frictie omarmen.

Ons theater wil schuren, scheuren en vergeven.

Ligt dat in onze handen

Dan zijn we gezegend.

B

We hebben community nodig.

Iemand die je opvangt als je uit de coulisse valt

Hoe vang je jezelf op? Dat moet niet het probleem zijn.

Wij moeten elkaar opvangen.

Vallen is ook een beweging

Er is lef voor nodig om te vallen

Vrij geboren

En later moest ik het lef ontdekken

Bang gemaakt vanaf mijn geboorte

Ik heb de angst overwonnen

Sta je klaar met open armen om mij te ontvangen?

Maar ontvang je me dan met interesse in mijn verhaal

Of wil je alleen een extra subsidie?

Wie bepaalt eigenlijk de voorwaarden?

Mogen jongeren mee aan tafel zitten als de voorwaarden bepaalt worden? Het is geen vraag, het is een noodzaak

Hoe hard moet ik schreeuwen om jou te laten voelen: verandering!

Voel mij. Voel het wij-zijn.

Samen ……….

Of ben je bang?

Bang om te vallen? Bang om te proberen?

Door te blijven falen kan je er meer uithalen

Mogen we alsjeblieft ook blijven mislukken

Zonder mislukking kunnen we niets leren, en komen we niet verder Mama, sorry, Ik ga fouten maken….

Papa, ik zal waarschijnlijk vaak vallen

Ik hoop dat jullie mij dan opvangen

Omdat ik altijd ga willen blijven maken

Monoloog 3

Jullie diversiteitsprogramma past niet bij ons in het programma, 

wij vechten onze weg er wel in, zoals wij altijd al hebben gedaan.

Jongeren zijn uniek, kwetsbaar en opstandig. 

Je hoeft ze niet altijd te helpen.

Waarom hebben jongeren niet een vrije, gratis ruimte waar ze kunnen maken en spelen wat ze willen spelen zonder de inbreng van een volwassene. Ik bedoel, er zijn genoeg  openbare voetbalvelden.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat theater voor heel veel jongeren een uitweg is om hun  gevoelens te kunnen uiten. 

Een soort uitlaatklep waar de meerderheid van de jongeren in Nederland nog niets van af weet. 

Ze denken waarschijnlijk dat theater alleen voor oude mensen is en alleen maar over  Griekse shit gaat.

Tekst 2

De maatschappelijke vorming wordt mede bepaald door de jeugd.

De toekomst wordt bepaald door de jeugd

Wij zijn wat jullie hier achterlaten in een brandende, prachtige wereld.

Een wereld die keihard aan het branden is, waar wij allemaal onderdeel van zijn Dus haal je handen uit je mouwen en blus die brand

In de afkoeling vinden we nieuwe warmte

en zullen we haar voelen op plekken waar we nog nooit warmte hebben gevoeld

Theater brengt ons naar verborgen plekken

Theater leert ons zien wat we nog niet eerder hebben gezien of niet eerder konden zien

Theater leert ons te laten zien wat we niet kunnen zien

En wellicht wat we niet durven te laten zien.

Kom met ons mee, we zullen het samen vinden

Het ‘ het’ dat het leven waard maakt, het ‘het’, dat brandend licht

Het jij dat samen wij maakt

Het wij dat samen ons maakt, ons samen

Ik weet niet meer wanneer de laatste keer was

misschien wordt het wel de eerste keer samen zijn

Ik verlang naar jou. Wij verlangen naar jou.

Door samen te zijn kunnen we worden. Ons uitvinden

Dan zijn we niet zo klein, kunnen we wat meer uitblinken

De jongeren staat is nu een goed geschud ongeopend cola-blikje

Open het. Drink het. Laat ons ontploffen. Tot een schuim van duizend kleuren, stemmen  en verlangen.

Jouw stem hoort er ook bij!

Laat jouw stemgeluid horen



EEN MANIFEST VOOR HET THEATER VAN JONGEREN

1. Theater geeft tijd om jong te zijn. Het kind-zijn herleven, geeft je zin om te leven.



2. Nobody has ever known what is true and what is real. In het theater is er plek om een  realiteit te scheppen. Het is onze wereld. In 30 tot 40 jaar zijn we de bewaarders van deze  planeet. Laat ons geven om deze planeet. Help ons deze wereld tot zijn best te vormen.



3. Ik huil niet, ik huil olifantentranen na 3 maanden in het theater, wanneer de eerste noot  van No church in the wild door het gebouw resoneert. Het geeft jou toestemming om te  voelen. Toestemming die de maatschappij bij ons weghoudt.



4. Spelen, ons escapisme. Het doet soms pijn jezelf te zijn. Om je ex aan te kijken en met je  moeder te vechten. Theater geeft de kans om iemand anders te zijn. Iemand anders te  spelen of om in iemand anders hoofd te kijken.



5.



6. Blijdschap. Theater kan blijdschap faciliteren. Ook al moet het door tranen heen.



7. De staat zal theater verder subsidiëren. Beauty is made with time and health, not pressure  and malnourishment.



8. Burnout verboden …nu 20 en al doodmoe. Als ik niet wil dat jullie mij zien is dat dan erg? Wat maakt theater nou eigen. Wanneer is iets van mij, van ons?

Ik wilde me veilig voelen in het theater.

Geen gebruik als ik de gebruiksaanwijzing niet zelf heb geschreven. Ik wil niet denken. Mijn vingers doen pijn, handen schrijven al veels te lang in een onnatuurlijke positie. Ik wilde connectie maken in het theater.



9. Niet negeren, als de realiteit aan jou wordt voorgedragen, als wij jouw oren en ogen  vragen. Zeg dank je, leer wat het betekent om een bevraagd mens te zijn.



10. Samen







—-----------------
Als je deze foto’s wil posten of gebruiken ︎︎︎
tag @theaterdegasten
credits Sharon Jane D - @sharonjaned